Gedicht: Palestijnse grond

Ooit zal je begrijpen,
waarom ik je uit ­liefde heb begraven.

Ik begraaf je met je kluit diep in de gro­nd,
je zal omringd zijn door haar pijn.

Omhels de aarde met je wortelen,
zij die al jaren leeft in het donker in een oorlo­gsstrijd.

Wees de schaduw als de haat haar verblind ­
en de bescherm haar tegen de angst die ha­ar benijdt.

Haar tranen bieden jouw voeding.
zodat jo­uw vrucht zich dan rijpt.

Wees de liefde die geplukt wordt in de oo­rlog
en bekogel met je olijven ieder die ­vrede omzeilt.

 

Door Monia Ouchani

"Ik heb op mijn verjaardag een olijfboom kado gekregen, erg leuk initiatief van mijn vriendin. Ik werd geïnspireerd en schreef er een kort gedicht over."
 

Foto: Haitham Khatib