Het NRC blijkt niet in staat de wake voor vermoorde Palestijnse collega journalist überhaupt te verslaan. Daarentegen voegt het deze en passant samen met een random demonstratie op het Mediapark vanwege een “Palestijnse vlag”. Een wederom schokkende illustratie van het falen van de Nederlandse media wanneer het gaat om berichtgeving rondom Palestina. Als de NRC even had gekeken bij de Palestijnse vlag die zij als kop voor het artikel gebruiken, hadden zij daar bloemen, foto’s en brieven gezien voor Shireen Abu Akleh, die daar maandag tussen 15 en 22 uur werden gelegd door zo’n honderd betrokken Nederlanders.

Rol van de Nederlandse media

De 51-jarige christelijke Shireen Abu Akleh was een Palestijns-Amerikaanse veteraan-journalist met een staat van dienst van meer dan 25 jaar. Zij werd vorige week door een scherpschutter van het Israëlische leger in haar hoofd geschoten en vermoord. Men spreekt van een executie. Bij haar begrafenis sloeg het apartheidsregime in op rouwende Palestijnen die haar kist naar haar laatste rustplaats droegen, net zo lang totdat zij bijna de kist lieten vallen. Veel Nederlandse media herhaalden keer op keer dat Abu Akleh wellicht door een Palestijnse kogel om het leven gekomen was, omdat het Israëlische leger “dat zegt”. Niets feiten, ook de met beeldmateriaal onderbouwde weerlegging van Israëlische NGO B’tselem werd buiten beschouwing gelaten.

De NOS wist in een van de nieuwsuitzendingen zelfs te melden dat Abu Akleh gedood werd “in Israël", in plaats van de Palestijnse stad Jenin op de bezette Westelijke Jordaanoever. Wellicht bedoelden zij “door Israël” zegt Esther van de Nederlandse stichting Plant een Olijfboom hoopvol en sarcastisch. Want de realiteit van dergelijke berichtgeving stemt haar weinig hoopvol. Dat was ook de reden om samen te komen juist op het Mediapark. “Om te rouwen, en om een statement te maken, want het is (en was altijd) tijd voor eerlijke berichtgeving omtrent de decennia durende onderdrukking van het Palestijnse volk dat leeft onder bezetting, kolonisatie, belegering en apartheid.”

Ties Brock, NOS correspondent wist in zijn problematische berichtgeving aan het NOS jeugdjournaal te melden dat “het niet zo vaak voorkomt dat journalisten (door het Israëlische regime) gedood worden”. Durf ten minste vijftig vermoorde journalisten sinds het jaar 2000 maar eens niet veel te noemen. Een schrijnende vertoning van het klimaat in medialand wanneer het gaat om de levens van Palestijnen, evenals de gedode Turkse en Britse journalisten die zich bevinden in de lijst van vijftig.

Wake

De organiserende partijen kregen in eerste instantie toestemming van de security officer van de NOS om op het plein voor de NOS de wake te houden. Echter werd dit tijdens het neerleggen van de eerste bloemen teruggedraaid, en werd een plek toegewezen aan de rand, buiten het Mediapark. Toen Ties Brock van de NOS werd gezien en gevraagd te komen naar de wake, zei hij zich bewust te zijn dat deze plaatsvond, maar dat hij op zijn eigen manier respect betoonde. Hij kwam niet, zijn collega’s kwamen niet, de NOS evenals andere media faalden om bericht te doen van deze wake. Met uitzondering van de Gooi en Eemlander waar terecht een pagina werd gewijd aan deze samenkomst.

“Als Nederlander verwacht ik van alle media berichtgeving waarop ik kan vertrouwen.”

— Esther van Plant een Olijfboom

Roep om feitelijke berichtgeving

“Als Nederlander verwacht ik van alle media berichtgeving waarop ik kan vertrouwen.” Daarom kwamen wij niet alleen samen om Shireen onze eer te betonen, maar ook de media op te roepen te stoppen als spreekbuis te fungeren voor het Israëlische bezettingsregime. Niet om partijdige berichtgeving voor Palestijnen te stimuleren, maar om gewoon de feiten eerlijk en volledig weer te geven, en te realiseren dat journalistieke verantwoording niet alleen weder”hoor” te doen, maar de uitspraken van een bezettende macht ook te checken alvorens te publiceren.

Want ondertussen is bekend wat de drie stappen zijn wanneer Israel onrecht begaat en hoe de propagandamachine dan aan de slag gaat.

Stap 1: zaai twijfel. Beschuldig het Palestijnse verzet (kwam door een Palestijnse kogel, zelfs een gefabriceerd filmpje werd gedeeld) of de Palestijn zelf (was in een gevaarlijk gebied, terwijl in dit geval het team zich duidelijk kenbaar had gemaakt en er geen Palestijns verzet in de buurt was).
Stap 2: zeg een onderzoek te willen instellen (let op door Israel zelf en niet door een onafhankelijke partij - dat wordt afgewezen).
Stap 3: verzin een excuus of legitimering en laat de tijd ervoor zorgen dat het vergeten wordt. Als de media het er ooit nog over zal hebben zal dat in een mini-stukje op pagina 34 zijn waar de massa het toch niet zal terugzien.

Groei

Dit allemaal schrijvende hoopt Esther dat ook deze stem, die niet alleen de hare is maar van een groeiende groep Nederlanders, terug te lezen en horen zal zijn in de kranten en op televisie en radio. Want duizenden Nederlanders laten via stichting Plant een Olijfboom bijvoorbeeld bomen planten als teken van concrete actie van verzet tegen de kolonisatie van Palestijns land. Begin dit jaar alleen al zijn meer dan 41.000 olijfbomen aangeplant. En ook steeds meer mensen weten via instagram de organisatie te vinden met ondertussen bijna 10.000 volgers. Waar mensen op de hoogte raken van het leven in Palestina, zowel vanuit menselijk perspectief als het perspectief van leven onder bezetting en blokkade. “Wij willen praten, nodig ons maar uit!”

De wake op maandag 16 mei was een initiatief van Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina (SRP), Plant een Olijfboom, BDS Nederland, Palestijnse Gemeenschap Nederland (PG NL) en Erasmus School of Colour.