In deze tijd van gruwelijk onrecht. Van ongekend geweld. En van teleurstelling in de internationale gemeenschap en nationale politiek en media.. Zoek ik naar hoop. Er is een gedicht dat me al jaren kracht geeft. Het kwam op mijn pad via een meneer, Clemens Egelie, die zich jaren heeft ingezet voor de Palestijnen met name door het planten van olijfbomen en het creëren van bewustwording, en op zijn afscheidskaart van het leven stond dit gedicht. Ik deel het nu voor ons allemaal. Want we vechten tegen monsters, en soms voelt het dan alsof er wellicht geen goede afloop zal zijn. Maar hoop is ergens voor werken omdat het het juiste is om te doen. En dat geeft me de hoop, denkend dat genoeg mensen ervoor zullen werken, dat Palestina vrij zal zijn!

De weg van de hoop (gedicht)

Diep in onszelf dragen we hoop:
als dat niet het geval is,
is er geen hoop.

Hoop is de kwaliteit van de ziel
en hangt niet af
van wat er in de wereld gebeurt.

Hoop is niet te voorspellen of vooruit te zien.
Het is een gerichtheid van de geest,
een gerichtheid van het hart,
voorbij de horizon verankerd.

Hoop
in deze diepe krachtige betekenis
is niet het zelfde als vreugde
omdat alles goed gaat
of bereidheid je in te zetten
voor wat succes heeft.

Hoop is ergens voor werken
omdat het goed is,
niet alleen omdat het kans van slagen heeft.

Hoop is niet hetzelfde als optimisme
evenmin overtuiging
dat iets goed zal aflopen.
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
afgezien van de afloop,
het resultaat.

Gedicht van onbekende dichter, geïnspireerd door Vaclav Havel