Toen Naani (de oma van Susanne haar man) vanwege het coronavirus in coma op de IC belandde, zocht zij naar een manier om op afstand iets te kunnen beteken. Susanne besloot om samen met de familie een olijfgaard te realiseren voor Naani. “Een hoopvolle manier om op afstand behalve veel dua (smeekbedes) op een andere manier iets voor Naani te kunnen doen.”
MACHTELOOSHEID OMZETTEN IN HOOP
Susanne kent Plant een Olijfboom al langer en sponsort regelmatig een boom als vorm van steun aan de Palestijnse boeren. “Begin dit jaar las ik over Monia Ouchani die met haar gedicht een olijfgaard won. Ik wist toen nog niet dat het mogelijk was om vanaf 40 bomen een complete olijfgaard te laten planten in Palestina.”
Eind december werd Naani opgenomen op de intensive care en in coma gebracht. Haar situatie was op dat moment erg instabiel en aanvankelijk zou de volgende dag de behandeling worden gestaakt. “We voelden ons als familie machteloos omdat we niet op bezoek konden gaan om er voor haar te zijn.” Door samen een olijfgaard namens Naani te sponsoren hoopte Susanne dat het een sadaqa jariyah (doorlopende liefdadigheid) voor Naani zou zijn.
“Naani is een bijzondere vrouw en ze is altijd zo goed voor iedereen. Op deze manier konden we ook iets voor haar doen en tegelijkertijd wordt er op haar naam weer iets goed gedaan voor anderen. Tegenover het verdrietige vooruitzicht kwam hoop toen bleek dat we als familie binnen één dag de olijfgaard hadden gerealiseerd.”
ONEERLIJKE STIJD
Alhoewel Susanne Palestina nog niet heeft bezocht zou ze dat wel heel graag willen. “Ik voel mij al ontzettend betrokken bij de Palestijnse situatie en met de aanplant van de olijfbomen is dat gevoel alleen maar sterker geworden. Net zoals ik Naani het liefst zou willen bezoeken, zou ik ook de Palestijnen in het echt willen bezoeken. Tegelijkertijd maakt de onrechtvaardige situatie in Palestina mij echt boos. Ik probeer ook mijn kinderen mee te geven dat mainstream media het vaak doet lijken alsof het een conflict is tussen twee gelijkwaardige partijen, maar dat het in werkelijkheid een oneerlijke strijd is waarbij de Palestijnen worden onderdrukt en zich nauwelijks kunnen verweren. Het maakt mij heel emotioneel als ik de werkelijke beelden zie van bijvoorbeeld hoe een kind vol angst door de het Israëlische leger met zwaar geschud wordt opgepakt. Het leger is naar mijn idee niet bezig om haar eigen volk te beschermen, maar meer om een ander volk vooral te onderdrukken.
“Het laten aanplanten van olijfbomen is voor mij dan ook een manier om tegen deze vorm van onrecht iets te kunnen doen.”
WAKKER
Naani werd ondanks de onzekere vooruitzichten toch weer wakker uit de coma. En mocht vlak voor de ramadan weer terugkeren naar huis. Een bijzonder verhaal over verbondenheid op (in) vele gebieden. De verbondenheid van Susanne en de familie met Naani, waardoor ze er alles binnen hun macht & in het geloof aan deden om haar te steunen. Naani zelf, die weer beter werd. En de verbondenheid met het Palestijnse volk die met de bomen van Naani gesteund worden, en hun land standvastig kunnen beschermen tegen onteigening.
“Ten tijde van onmacht kan iemand zich eenzaam voelen en kan het lastig zijn om je staande te houden. Zowel aan Naani als aan de Palestijnen wil ik de boodschap uitdragen dat ze er niet alleen voor staan en dat er aan hen wordt gedacht. Ik hoop dat het zijn vruchten mag afwerpen voor iedereen. Voor de Palestijnen in de vorm van olijven en landbehoud en voor Naani de vruchten van de doorlopende liefdadigheid.”
EEN EIGEN OLIJFGAARD?
Wil jij ook zelf of samen met jouw familie en vrienden een persoonlijke olijfgaard laten aanplanten in Palestina? Dat kan door gedurende een kalenderjaar minimaal 40 bomen bij elkaar te verzamelen.