Vrijdag wordt Eid al-Adha (Offerfeest) gevierd. Tijdens deze islamitische feestdag wordt stilgestaan bij het verhaal van Profeet Ibrahim (ook bekend als Aartsvader Abraham). Normaliter start de dag met het Eid-gebed in de moskee. Dit jaar zal dat anders zijn. Vanwege corona-maatregelen zullen moskeeën gesloten blijven of slechts beperkt toegankelijk zijn. Deze maatregelen zullen waarschijnlijk van relatief korte duur zijn, maar laten enigszins voelen hoe het is om met beperkte bewegingsvrijheid een moskee te bezoeken. Dagelijkse realiteit voor Palestijnen, zoals bijvoorbeeld in Hebron.
Deze Palestijnse stad wordt in het Arabisch “Al Khalil” genoemd, vernoemd naar Profeet Ibrahim. Israëlische kolonisten zijn in deze Palestijnse stad een kolonie gestart, en nemen steeds meer huizen over. Zij worden daarbij ‘beschermd’ door Israëlische soldaten. Middenin de oude stad staat de Ibrahimi moskee waar o.a. Profeet Ibrahim ligt begraven. Maar niet alle Palestijnen die in Hebron wonen kunnen zomaar bij de Ibrahimi moskee komen.
In de aanloop naar Eid al-Adha staan wij stil bij het verhaal van de stad Hebron/Al Khalil. Want alhoewel de rest van de wereld uitzicht heeft zonder beperkingen moskeeën te bezoeken, ligt dat voor de Palestijnen in Hebron helaas anders. Niet vanwege de gesloten deuren van de moskee, maar vanwege de vele checkpoints die de stad kent.
Hebron door de ogen van Hakima
Hakima nam in 2019 deel aan de Plantreis en bezocht onder andere Hebron. Zij schreef daar het volgende over: “Op dit moment wordt Hebron gecontroleerd door de Israëlische autoriteiten. Er bevinden zich naar schatting meer dan 100 checkpoints in de stad. De eerste kolonist die zich in deze stad heeft gevestigd, heeft dit op zeer slinkse wijze gedaan. De dame in kwestie heeft een kamer geboekt in een hotel en heeft geweigerd na de checkout datum te vertrekken. Zij heeft zich dus permanent gevestigd in het hotel. Vervolgens zijn de Israëlische soldaten gekomen en hebben de kolonist bescherming geboden, waardoor zij dus makkelijk het hotel heeft kunnen overnemen. Het komt misschien bizar over, maar dit soort gebeurtenissen vinden nog dagelijks plaats.”
(tekst gaat door onder het filmpje)
Hakima: "Als we door de oude stad lopen, zien we grotendeels verlaten straten. De Palestijnen worden letterlijk weggejaagd. Inmiddels hebben meer dan 400 winkeleigenaren hun winkels gedwongen of ‘vrijwillig’ moeten sluiten. De Israëlische autoriteiten hebben altijd maar één reden voor de sluiting, of dit nu een weg betreft of een winkel, het is altijd vanwege ‘veiligheid’. Zelfs het bezoeken van de Ibrahimi moskee kan slechts door het passeren van een checkpoint. Het doel van de Israëlische autoriteiten is om er gewoon voor te zorgen dat Palestijnen vrijwillig de stad verlaten.”
“Een andere wijze waarop kolonisten proberen om Palestijnen weg te krijgen is door het lastigvallen van Palestijnen op straat of door bakken met afval gewoon uit het raam te gooien vanuit hun woningen in de nederzettingen. De Palestijnen hebben daarom boven de winkelstraten hekken en netten opgehangen om dit tegen te gaan. Deze netten beschermen echter niet tegen urine, chloor en andere vloeibare stoffen die ook naar beneden gegooid worden. De kolonisten zullen er dus alles aan doen om het de Palestijnen moeilijk te maken. Zij mogen bijvoorbeeld ook bepaalde straten niet gebruiken of moeten helemaal omrijden of lopen om bij een bepaald punt te komen. De stad wordt letterlijk afgesloten. Als toerist wordt het je ook niet gemakkelijk gemaakt. We proberen twee straten in te gaan maar worden direct door soldaten tegengehouden. Het zou niet kunnen vanwege Sabbat. De kolonisten kunnen uiteraard wel gewoon doorlopen. De stad geeft mij echt het gevoel in een oorlogsgebied te zijn.”
“De bezetting duurt al meer dan 70 jaar, maar het lukt de Israëlische autoriteiten niet om de Palestijnen weg te krijgen.”
BLOEDBAD IBRAHIMI MOSKEE
Het leven van Palestijnen in Hebron wordt volledig gecontroleerd en geterroriseerd door Israëlische soldaten en extremistische kolonisten. De kolonisten geloven dat zij recht op het land hebben, in plaats van de Palestijnen die er al lang wonen. Zij doen er samen met soldaten van het bezettingsleger alles aan om het leven van de Palestijnen onmogelijk te maken. Het bekendste voorbeeld is van 25 februari 1994. Toen drong Baruch Goldstein, een Israëlische kolonist, de Ibrahimi Moskee binnen en schoot 29 biddende mensen dood. Meer dan 100 mensen raakten gewond. Bij hun vlucht naar buiten en op weg naar het ziekenhuis werden nog eens 19 Palestijnen gedood door Israëlische militairen. Tot op de dag van vandaag worden Goldsteins daden bejubeld door Israëlische kolonisten, in het bijzonder tijdens het Poerim-feest.
In 2019 maakte Netanyahu een einde aan de internationale waarnemersmissie van de Temporary International Presence in Hebron (TIPH) in Hebron. De missie rapporteert sinds het bloedbad door Goldstein in 1994 over het geweld in de stad. Israël wil geen getuigen van hun misdaden, en dus doet Netanyahu TIPH na 25 jaar aanwezigheid af als ‘een internationale macht die tegen Israël opereert’.
ONDERDRUKKING DIE INDRUK MAAKT
Fikria in Palestina
Ook Fikria bezocht vorig jaar Palestina. Haar bezoek aan Hebron had extra indruk gemaakt omdat daar de onderdrukking en bezetting nog meer zichtbaar is. Terwijl zij bij aankomst en vertrek, ondanks haar Nederlandse paspoort streng werd gecontroleerd zonder aanleiding, realiseerde ze zich dat dit een dagelijkse werkelijkheid is voor de Palestijnen. En dat haar ervaring niets voorstelde in vergelijking tot de onderdrukking waarin zij leven. Zij schreef er het volgende over.
“Alhoewel ik voorafgaand aan de reis al wat documentaires had gezien over hoe het er in Hebron aan toegaat, was ik enorm geraakt toen we daar echt stonden. De bezetting was zo voelbaar en dat maakte mij machteloos. We zagen de huizen die waren ingenomen en die nu werden bewoond door kolonisten. In de Ibrahimi-moskee was alleen onze groep aanwezig. De mannen bij de deur vertelden ons dat het vanwege Sabbat voor de Palestijnen niet mogelijk is om naar de moskee te komen en dat zelfs de adhaan (oproep tot het gebed) niet gedaan mocht worden. In mijn achterhoofd had ik ook het vreselijke (bloedbad)verhaal wat zich daar in 1994 had afgespeeld, waarbij de zionist Goldstein tijdens de Ramadan tientallen biddende moslims had gedood en waarbij vele gewonden vielen. Terwijl een moskee voor mij persoonlijk altijd een plek is waar ik de ultieme rust en vrede ervaar, had ik op dat moment een akelig en kil gevoel.”
OLIJFBOMEN VERNIELD DOOR HET ISRAËLISCHE LEGER
Behalve het innemen van winkels en huizen in Hebron worden er ook olijfbomen vernield om op die manier het land in te kunnen nemen. Boerin Faisal Moussa al-Hroub uit het district Hebron maakte dit mee. Het Israëlische leger vernielde met drie bulldozers vijfhonderd olijfbomen van meer dan veertien jaar oud, het voornaamste inkomen van verschillende families.
“Een nare ontdekking, want geen enkele waarschuwing in de vorm van een militair order werd vooraf gegeven. Wel is duidelijk dat Israël dit land wil hebben, waardoor de landeigenaren al langere tijd verwikkeld zijn in rechtszaken om hun land te behouden. Faisal Moussa al-Hroub zegt dat zij echter nooit zelf zullen vertrekken en doen wat ze kunnen.” Dat is ‘sumud’, het Arabische woord voor standvastigheid, of misschien wel het woord dat de Palestijnen het beste beschrijft.
Plant een Olijfboom ondersteunt Palestijnen zoals Faisal. In hun standvastigheid en door het planten van olijfbomen met concreet verzet. Want wanneer landeigenaren zoals Faisal hun land niet (opnieuw) cultiveren, dan kan Israël het na drie jaar tot Israëlisch staatsland verklaren. Wij hopen samen met jullie boeren zoals Faisal al-Hroub te helpen hun land gecultiveerd te houden met gesponsorde olijfbomen.
“Eid mubarak saeed”
